lunes, mayo 31, 2010

CLUB DE LECTURA XUVENIL

O venres tivemos reunión do Club de Lectura. Estábamos un pouco alterados pero por alegres motivos. Acompañábamos mentalmente a Miguel e Pilar na súa viaxe a Fraga (Huesca) para recoller o premio co que o Ministerio de Educación recoñece o labor da biblioteca. Ademáis, a visita o 1 de xuño da novísima escritora Cristina Prieto Solano desperta gran interés en todos os membros do club.
Por tanto, é fácil entender que o Padre Brown mereza unha nova reunión o día 4 de xuño xa que só nos deu tempo a evocar os famosos e exclusivos clubs de cabaleiros ingleses.
Atentos á próxima comunicación!

sábado, mayo 29, 2010

DE HUESCA HA VENIDO UN BARCO CARGADO DE...

Cargado de emociones encontradas y contenidas.
  • Alegría por la inmensa suerte de haber visto cuajar un proyecto para el cual he contado con un equipo eficaz que lo ha hecho posible y que hoy este premio reconoce.
  • Nostalgia de recuerdos infantiles por mis raíces oscenses, que me asaltaban al cruzar el puente sobre el río Cinca, al pisar esa tierra ocre, erosionada y agreste, al escuchar ese acento inconfundible, al poder abrazar a algunos familiares.
  • Orgullo al representar a Galicia, la comunidad más premiada, junto con Extremadura en un Premio Nacional: (Galicia: 5, Extremadura: 5, Cataluña: 3, Andalucía: 3, Asturias: 2, Aragón: 2, Cantabria: 1, La Rioja: 1, Islas Baleares: 1, Castilla y León: 1, Castilla-La Mancha: 1, Murcia: 1, Canarias: 1).
  • Admiración al visitar esas bibliotecas ejemplares de Fraga, tan acogedoras, pulcras, llenas de vida, generosas en dar ideas (gracias Julio, gracias Mariano). Ideas que me veo ya emprendiendo pues parecen tan factibles.
  • Por último, y me cuesta tanto decirlo, tristeza en la despedida. Pero ya sabéis que no me voy del todo.
Y aquí lo dejo, pues quiero retomar la sección de "Bibliotecas del mundo" con un par de sorpresas que ya iré colgando. Pequeñas joyas que, si vas con los ojos abiertos, te topas al salir de tu rincón.
 PD: Ya, ya sé... Huesca no tiene puerto de mar. Pero era una licencia poética. Además, tiene hermosos ríos.

viernes, mayo 28, 2010

REGUEIFAS

Onte viñeron ao noso instituto os regueifeiros Luís e Josiño. Os alumnos de 3º e 4º foron, por un par de horas, poetas. Eles tamén improvisaron as súas rimas seguindo a amena lección maxistral dos regueifeiros.

Mellor que leades algunhas das súas composicións:

Quería ir de esmorga
ao final fomos á feira
e por culpa do veciño
eu perdín a carteira.


Estabamos no partido
mirando prá portería
van meter o balón dentro
e gañamos, que alegría!



Xa vos temos agarimo
a mañá foi divertida
e inda que non queiramos
xa chegou a despedida.

Se queredes saber algo máis da nosa tradición popular, oral, pasádevos pola biblioteca, que temos material.

Graciñas ao Equipo de Dinamización e Normalización Lingüística por achegarnos ao mundo da regueifa

miércoles, mayo 26, 2010

PREMIO DEL IV CONCURSO DE MARCAPÁGINAS DE SARGADELOS

Comenzamos una temporada de recogida de premios. Y lo digo con un pie en Fraga (Huesca) donde tendrá lugar la entrega de Premios Nacionales de Buenas Prácticas. Pero eso es otro tema, del cual espero hablaros a la vuelta.
Pero para ir calentando motores hoy acompañamos a Iago Torres París (3ºA) en la recepción de IVl Premio de Marcapáginas de la Galería Sargadelos de Ferrol. Y en esto él también es veterano pues ya fue ganador en la convocatoria del mismo concurso del año pasado, como recordaréis los seguidores de nuestro blog. Y ahora vuelva a ganar con un precioso y delicado marcapáginas, muy de su estilo, inspirado en la obra del poeta Uxío Novoneyra.
El otro ganador del concurso, en la categoría de Primaria fue un niño del CEIP Os Casais de Maniños (Fene) con un original marcapáginas en forma de lobo. De los dos tenemos un recuerdo en esta foto.

martes, mayo 25, 2010

ONDAS Y ESFERAS



Hola, este martes en Ondas y Esferas disfrutamos de la compañía de Johann Sebastian Bach. Hacía muchas semanas que deseábamos referirnos a su repertorio de obras para instrumento solo, y hemos escogido una de sus series culmen: las Tres Sonatas y Tres Partitas para violín BWV 1001-1006, compuestas en 1720, durante su período  como Maestro de Capilla de la Corte en Köthen, y rescatadas en el siglo XIX por violinistas como Jesús de Monasterio y Joachim. Hemos recordado recientemente la Sonata Número 3 en Do Mayor BWV 1005, con motivo de la audición de una transcripción de arpa, y no hemos sino que vuelto a admirar la escritura prodigiosa de esta pieza que, como sus compañeras, no sólamente es uno de los hitos de la literatura violinística, sino que por su carácter introspectivo y profunda expresividad es una de las obras capitales de la Historia del Arte. Bach supera con creces a sus antecesores de la tradición virtuosística alemana (Biber, etc.) y realiza una auténtica exploración espacial mediante la utilización de un "contrapunto ilusorio" que permite la percepción de una pluralidad de voces efectuada por un solo violín, de forma que una nueva perspectiva invade el espacio sonoro. Matemáticos como Hofstadter han incidido en esta "polifonía escondida", en la distinción entre "figura" y "fondo", que es comparable a la establecida entre teoremas y no teoremas.
Como el especialista en Bach Alberto Basso señaló, la austeridad de los cuatro movimientos de la Sonata no impide el despliegue de efectos de técnica instrumental (acordes, dobles cuerdas "tenidas", arpegiaciones, etc.) y la honda espiritualidad en una estructura perfectamente dispuesta vertical y horizontalmente. Es en esta partitura, verdadera "cuadratura del círculo", donde más estricta es la organización formal y tonal, como destaca Bernhard Uske. La estricta articulación que exige Bach en su manuscrito se transfiere en una energía que transporta a intérprete y oyente a una experiencia que trasciende lo físico.


viernes, mayo 21, 2010

Do Courel a Compostela da man de Uxío

O encontro co título que arriba se alude resultou unha experiencia que deixou un pouso fondo en min, como estou convencido que así foi para algúns amigos, estudantes de filoloxía galega-portuguesa que andabamos por Compostela nos finais dos anos oitenta e que, malia o que se dixera, gustabamos da literatura.
Desta volta non estades a ler as palabras de Novoneyra. Desta volta, quen fala é o profesor e crítico literario Ramón Nicolás, que xunto cuns compañeiros de carreira asistiron a un dos recitais do poeta do Courel:
saíamos como quen vén de asistir a un espectáculo dificilmente repetible, mesmo non sei se cun chisco máis de fe no país tras unha "Letanía de Galicia" intensa e vibrante; todos compartiamos a crenza común de que aquel home era único.
A reedición desta obra, que achega un CD con lecturas do propio Uxío, avivece saudosamente aqueles tempos. Emociona.
E remata Ramón Nicolás dedicando esta recomendación:
* Para Avelino, Henrique, Xosé Lois, Fran e Conchi.
Velaí está ese grupo de estudantes da rúa San Pedro. Entre eses futuros escritores está o Henrique da dedicatoria, o voso profesor de Lingua e Literatura. Quen é, quen é?
 
O libro tédelo na exposición. Pedídenolo en préstamo na biblioteca.

miércoles, mayo 19, 2010

ONDAS Y ESFERAS


Después de este breve paréntesis nos reencontramos en Ondas y Esferas, retornando al siglo XX de la mano de uno de esos autores para quienes la experiencia artística se realiza también a través de una permanente investigación sobre el espacio y tiempo sonoros: Morton Feldman (1926-1987).
El compositor estadounidense, cuya revalorización en las décadas de 1960 y 1970 ha permitido contemplar su obra desde múltiples perspectivas que trascienden su conocida relación con los representantes de la pintura expresionista abstracta neoyorkina, es un maestro en transmitir la "fisicidad" de la Música sin olvidar una espiritualidad a través de la materia, de indudable influencia de sus maestros Wolpe y Varése. 


En la obra que proponemos, Luz Cóptica (1985), el recuerdo de su familia, dedicada al trabajo con telas, así como su afición coleccionista a los tapices y alfombras orientales, se manifiestan en una partitura concebida como un tejido de colores cambiantes que se despliegan con íntencionada imprecisión. La asimetría en la disposición de los "tintes" se completa con una preferencia por la contención de alturas en un discurso sonoro de extrema lentitud, en el que, como siempre se ha destacado de su producción, el proceso se convierte en fluir y la suspensión del tiempo en torno a cada nota nos conduce a una experiencia insólita, de una trascendentalidad subrayada por el gran Sibelius y que hoy os proponemos como un auténtico regalo.



martes, mayo 18, 2010

EL CAMINO DE MIGUEL DELIBES

Como se va acercando la fecha de nuestra próxima reunión del Club de Lectura de Adultos (1 de junio) voy adelantando materia aportando algunas referencias interesantes sobre El camino de Miguel Delibes. Y digo sobre esta novela en particular porque el mundo de Delibes es tan amplio que sería osado pretender abarcarlo todo aquí. Además, modestamente, ya nos referimos a su biografía y dimos un repaso a su obra en varias entradas anteriores de este blog y del de lengua castellana y literatura.
Sobre El camino, su novela más universal, hay mucha bibliografía. Reseñaré aquí sólo algunos libros y enlaces de los tantos que, como digo, existen, sin afán de totalidad. Como ya señalé en otra ocasión, pienso que es imprescindible partir de la obra de César Alonso de los Ríos: Conversaciones con Miguel Delibes (Madrid: Destino, 1993) donde dedica páginas impagables a analizar esta novela. Didáctica resulta la guía de lectura que ofrece Akal en su colección así titulada "Guía de Lectura", obra de Amparo Medina-Bocos (Madrid: 1988). Encuentro interesante este enlace de la UCM que habla de la ruralidad de Daniel el Mochuelo o este otro más general en Analecta Malacitana, la revista de la Universidad de Málaga.
Con todo esto espero que vayais preparando nuestra sesión. Si bien es cierto, que lo principal es que os dejeis enganchar por el ritmo de una prosa inigualable que huele a queso y a boñigas, a un mundo que ya se está perdiendo.

lunes, mayo 17, 2010

O TEU DÍA, UXÍO; O NOSO DÍA

Por consello de Iolanda, escribo aquí un dos meus poemas favoritos de Uxío Novoneyra. Vós podedes poñer nos comentarios o voso, e así ir formando unha pequena antoloxía que serva de homenaxe ao poeta e de pequeno intercambio entre nós. Bo día das Letras Galegas para todos!

O Moucho da Alameda (Lugo)

Moucho que cantas pra noite queda
na sombra das flairas tecidas,
ti fais distas arbres da cidade
un bosque antigo no que eu estuven sempre.

Oíndote, esquezo as casas apezadas d'orredor
que o teu canto iñora.

Moucho,
nós non somos pra vivir eiquí.
Os dous viñemos de lonxe
e tornaremos outra vez pra aló,
onde o noso misterio se acai.

Ti iraste, despois que eu me vaia,
unha noite que ninguén te vele
nesta cidade de nebras e campás vagariñas.

Maio, 1957



E se queredes escoitar algúns dos seus poemas musicados, non deixedes de clicar aquí

domingo, mayo 16, 2010

UXÍO FALA DE LIBROS

Pregón da Feira do libro de Vigo 1982



«O libro, certos libros facilítanlle ó home a máis crítica e veraz información frente os medios de comunicación de masas dominados polo poder ou polos intereses dos que o detentan. Claro que a información nos libros ás veces chéganos demasiado tarde pra asistirnos no intre dunha urxencia de decisión que si a demoramos pode vir demasiado tarde. Pero hai tamén decisiós ou tomas de postura pra longo que nos deixan tempo. E aí sigo o sitio do libro reflexivo e máis fiable.
  • Libros contra a soedade do home.
  • Libros contra a desinformación.
  • Libros contra a malformación.
  • Libros contra libros.
  • Libros pra soñar i adiantar o posible.
  • Libros pra saber que as nosas dores non son solo nosas e pra mover a solidaridade que a nós tamén alcance.
  • Libros pra avantar.
  • Libros pra volver ó orixen.
  • Libros pra ler unha vez.
  • Libros pra ler máis veces.
  • Libros pra ver outro camiño, que pudo ou que pode ser o noso.
  • Libros pra erguerse.
  • Libros pra sentir indignación.
  • Libros pra sentirse culpabre.
  • Libros pra sentir o novo que está surxindo noutro sitio e que nos pode chegar, que nos chegará.
  • Libros pra suscitar.
  • Libros pra alentar.
  • Libros pra non cair baixo a trivialidade do exterior cotidiano.
  • Libros pra ser libres (importante).

O libro tamén teñe unha especial siñificación si pensamos concretamente en Galicia, na reivindicación da nosa patria e da nosa lengua, na verdade depositada na nosa lengua.

A moderna cultura galega, a moderna concencia galega, fíxose primordialmente a base de libros." Uxío Novoneyra.

sábado, mayo 15, 2010

DÍA DAS LETRAS 2010: UXÍO NOVONEYRA

Xa tedes na biblioteca o Boletín de Uxío Novoneyra que preparamos conxuntamente os Departamentos de Lingua galega, os de Normalización e mais as Bibliotecas do noso insti cos do IES As Mariñas de Ferrol.

Estes días, e ata final de mes, iremos enchendo os corredores coa natureza de Uxío, coa nosa natureza.

Tedes na entrada unha exposición de libros que, por suposto, poderedes levar en préstamo.

Como din no blogue de Lingua:
Gozade coa lectura!

viernes, mayo 14, 2010

NUEVA SESIÓN DEL CLUB DE LECTURA JUVENIL

Acabamos de levantar la sesión de nuestro Club de Lectura Juvenil. Allí Fanny y Erik hicieron la presentación oficial del nuevo Club Manga Catabois del que ya os hemos hablado. Sus palabras despertaron mucho interés entre los componentes de nuestro Club.
Victoria nos habló de la posible visita de la joven escritora ferrolana Cristina Prieto Solana, autora de La claridad de la sombra, que ya han leído algunos de nosotros como Nerea, quien nos animó a disfrutar de su lectura, como ya ha hecho en un amplio comentario nuestra querida seguidora Libromaníaca.
Por último, Alfonso nos propuso una lectura de un relato policíaco histórico, el del Chesterton del genial Padre Brown titulado "Los pasos extraños". Nos hemos comprometido a leerlo para el próximo viernes.
Sin olvidar que iniciamos la Semana Grande de Las Letras Galegas, dedicada este año al poeta Uxío Novoneyra, sobre quien Iolanda está montando una estupenda exposición en el pasillo, nos despedimos hasta después del puente.
¡Aprovechad para leer!

martes, mayo 11, 2010

NACE EL CLUB MANGA

Por iniciativa de dos alumnos de 1º, Estefanía y Erik, nace dentro de nuestra biblioteca el "Club Manga". Su objetivo es reunir a todos aquellos fans de este tipo de cómic para hablar y compartir opiniones, diseños y actividades en torno al manga.
Ya hay muchos interesados, unos doce alumnos de todos los cursos. Nos felicitamos por esta iniciativa, surgida espontáneamente de la cantera y la apoyamos con todo nuestro cariño.
Aprovechamos para mostraros un ejemplo de los diseños de Estefanía y para convocaros el próximo día 19 de mayo en el recreo en la Sala de Profes.
¡No faltéis!

ONDAS Y ESFERAS


Hola, bienvenidos un nuevo martes a Ondas y Esferas. Hacía mucho tiempo que deseábamos recordar en esta sección a uno de los más grandes compositores españoles de todos los tiempos, cuya obra brilló a la altura de la de sus mejores coétaneos Palestrina y Di Lasso: Tomás Luis de Victoria (1584-1611). El genio abulense, que completó su formación en la Escuela Romana y llegó a participar en la actividad del Oratorio de San Felipe Neri, nos legó una producción exclusivamente religiosa, desgraciadamente no muy extensa, pero de una calidad artística mayúscula.
A su regreso a España, ingresó como Capellán y Maestro de Capilla de las Descalzas Reales y en 1587 pasó al servicio de María de Austria, hermana de Felipe II y mujer de gran cultura y refinamiento. Precisamente una de sus composiciones cumbre fue dedicada a su memoria, tras la muerte de la princesa: el Officium Defunctorum (impreso en 1605).
Ésta fue la última partitura firmada por Victoria y se incluye en el undécimo volumen de sus obras. Escrita para coro a seis voces, consta de una Misa de Réquiem más tres piezas: una Lección de Maitines (Libro de Job), un motete extra-litúrgico y Ceremonia de Absolución. Junto con el Officium Hebdomadae Sanctae, representa el mejor ejemplo de la maestría de Victoria en la escritura para varias voces, muchas veces anticipando recursos espaciales como el policoralismo, la aplicación de la Música al texto dotada de una expresividad cercana al misticismo, mediante la alteración de notas y utilización de disonancias cercanas a la tonalidad moderna, así como su empleo de la repetición dramática de acordes, del estilo homofónico y de una métrica avanzada a su tiempo, características que presagian el estilo barroco, y que hacen de esta obra, como algún especialista ha destacado, una de las más sobrecogedoras de su época.

lunes, mayo 10, 2010

Leer.es. NUEVA PÁGINA DEL MINISTERIO SOBRE FOMENTO DE LA LECTURA

En la columna de la izquierda os hemos enlazado, en el apartado de "Recursos en la red" con la nueva página del Ministerio de Educación sobre lectura. Por si os ha pasado desapercibido, en esta entrada os queremos animar a que navegueis por ella.
Nació en noviembre del año pasado, junto con la celebración de un congreso. Quiere ser un "centro virtual" cuyo objetivo es unirse a la movilización social en torno a la lectura. Se trata de aglutinar esfuerzos. Así que cuenta con el patrocinio de la RAE, del Instituto Cervantes, de la Fundación Germán Sánchez Ruipérez. Busca tender puentes entre las comunidades autónomas, favoreciendo el intercambio de recursos y experiencias. Tiene un apartado dedicado a los jóvenes, otro a los docentes, donde se pueden descargar materiales de un banco de actividades. Toda la información relativa a los Premios de Buenas Prácticas, que nos ha sido otorgado este año, se puede encontrar aquí. Allí, por ejemplo, se puede aprender a hacer un blog, un video, podcast... También cuenta con un enlace a facebook y a twitter, así como un blog.
Sean bienvenidas todas las iniciativas destinadas a fomentar la lectura. Esta, además, tiene medios y vocación de permanencia.
No dejéis de daros una vuelta por este enlace.

RELATOS PREMIADOS

Os vamos a dar a conocer algunos de los relatos premiados en el Concurso del Día del Libro.
Aquí tenéis el primer premio, obtenido por Pablo Torres París, alumno de 1º A:

PROFECÍAS SOBRE GUETO
"Ano 8864.Xa non hai pobreza na Terra, nin loucura, nin deformidades. Non hai ninguén que non sexa "perfecto". Todo aquel que teña algún defecto físico, mental, ou simplemente sexa de clase baixa, o mandan para Gueto, o satélite da Terra, antigamente coñecido coma Lúa. Os experimentos fallidos tamén son mandados alí. Para moitos "Gueto" é sinónimo de "inferno", xa que estar nel é horrible, todo o malo atópase alí.
De cando en vez collen un habitante de Gueto, lévano para a Terra e experimentan con el. A maioría das veces non se consegue o efecto desexado, e o mandan de novo para Gueto, puidendo contaxiar graves enfermidades, morrer ao pouco tempo ou volverse coma un animal.
Na Terra a vida é moi diferente. Hai máis recursos, a xente é moito máis feliz. Pero todos están nun equilibrio inestable. Un mal negocio, un accidente que te deixa deforme e, para Gueto. Se quedas sen cartos, danche sete días antes de mandarte ao satélite. E se es deforme, ou pagas un imposto adicional de  millóns, ou a vida feliz acábase.
O mundo non é como antaño, tampouco xeográficamente. Na sétima guerra mundial unha arma nuclear atacou Europa. Quedou destruido o centro da explosión, xunto con gran parte do continente, aínda que sufriu máis África debido á falta de recursos.
Acabada a guerra, ao observar a desolada paisaxe das terras afectadas, os gobernantes dos países crearon a "Política de Riqueza Mundial". Moita xente alegrouse, pensando que a pobreza acabaría e que todos terían cartos, pero non foi así. A pobreza non acabara, só fora trasladada á Lúa, que pasou a chamarse Gueto. As obras para habiltar o satélite duraron trescentos anos. Despois, trasladaron en masa "aos imperfectos" a Gueto, que nuns días pasou a ser a terra coñecida máis habitada. Con todo, a riqueza de todos os habitantes de Gueto non chega á centésima parte do máis pobre da Terra. Porque a xente que vai a ese inferno non pode levar nada seu. Polo tanto, o único que teñen é o que atopan alí, que ademáis, os da Terra soen quitarllo por pouco valor que teña.
Gueto dende lonxe é fermoso. Dende preto, un inferno. Un inferno que os seus habitantes teñen que sufrir ano tras ano, mes tras mes, minuto tras minuto ao longo das súas vidas."

CONCURSO DA BIBLIOTECA

As respostas da semana pasada son as seguintes:

1. A novela titúlase Fahrenheit 451.
2. O seu autor é Ray Bradbury.
3. O programa chámase Crónicas Marcianas.
4. Os libros están prohibidos xa que son perigosos porque nos fan pensar.
5. O título alude á temperatura na que arde o papel.
6. O bombeiro protagonista chámase Guy Montaf.
7. O documental chámase Fahrenheit 9/11. Trataba dos atentados das Torres Xemelgas.
8. Cada uno dos resistentes memoriza un libro.


As puntuacións foron así:
1. LAS DANCE.................................. 5 puntos.
2. LOS LOL........................................ 4 puntos.
3. VIDACRISER................................. 3 puntos.
4. VLAJ............................................... 2 puntos.

Así que a clasificación de momento vai do seguinte xeito:

1. Na cabeza, os imparables VLAJ..............................38 puntos.
2. LAS DANCE, nos moi lonxe...................................33 puntos.
3. LOS LOL............................................................... 28 puntos.
4. BLASFEMUDOS....................................................24 puntos.
5. FLY.........................................................................17 puntos.
6. VIDACRISER.......................................................... 8 puntos.
7. DOBLE JC............................................................... 3 puntos.
8. AIRI.......................................................................... 1 punto.
9. LOS NEGROS.......................................................... 0 puntos.

PREGUNTAS:

Esta semana propoñemos unha especie de gymkana cultural relativa á ciencia-ficción. Tedes que solucionar varias preguntas tipo "ovella-parella", verdadeiro-falso, e todo iso...
Algunha das preguntas xa foi incluída en semanas anteriores, ou sexa que os que entre vos tedes mellor memoria ou fixástevos mais mentres traballábades, tedes vantaxe!
Alá van as preguntas:

1. Relaciona as columnas de esquerda e dereita para descobrir 6 títulos de novelas de ciencia ficción:

a:   La Máquina                                                        con Rama
b:   Viaje a                                                               e imperio
c:   Crónicas                                                             la luna
d:    El hombre                                                         del tiempo
e:    Fundación                                                          marcianas
f:     Cita                                                                   invisible

2. Agora, a poñer os autores! Diante de cada letra, o autor correspondente á solución da pregunta anterior.

a:
b:
c:
d:
e:
f:

3. Verdadeiro ou falso...? Tedes que acertar se as seguintes afirmacións son certas (V) ou falsas (F). ö final de cada frase, claro!... non sexades parviños...

- Na novela "A máquina do tempo", os personaxes só podían retroceder.
- Arthur C. Clarke é o inventor das "leis da robótica".
- Na peli "Alien" o 8º pasaxeiro era unha mascota divertida e vexetariana.
- Os "Atreides" son un grupo de asteroides descrito por Verne nunha das súas novelas.
- Un "Blade runner" era un policía encargado de eliminar androides na peli do mesmo nome...

miércoles, mayo 05, 2010

NUEVA SESIÓN DEL CLUB DE LECTURA DE ADULTOS

Ayer tuvimos una nueva sesión de nuestro Club de Lectura de Adultos, a la que ya volvieron a asistir los ausentes a la última sesión. La novela que comentamos fue Cometas en el Cielo de Khaled Hosseini. La opinión unánime sobre ella fue muy positiva. Todos valoraron la emoción y rotundidad de una historia que nos acerca a ese país tan castigado y tan desconocido que es Afganistán.
Analizamos algunos aspectos de la estructura, sus personajes, a través de un cuadro comparativo de los dos niños -Amir y Hassan- tan y como hicimos con los dos protagonistas de la novela El niño con el pijama de rayas. También se trató del gran tema de la novela: la culpa y la redención. Así mismo apuntamos varios aspectos sobre las tradiciones afganas, tales como comidas, canciones, ceremonias, deportes, etc. Se trabajó el marco espacio temporal, con nuestros habituales mapas sobre las ciudades de las novelas. ¿Quién dijo que los lectores no pueden viajar con su imaginación? Las referencias literarias y cinematográficas, tan frecuentes en la historia de un niño que llega a ser escritor, también fueron objeto de nuestra atención.
Mónica, como cada vez, nos amplió nuestra visión acerca de la literatura y el cine reciente sobre Afganistán.
Completamos nuestra reunión con nuestro visionado del "power point" de Antonia sobre la lectura anterior, Sol de Inverno, que nos reservaba una sorpresa especial en forma de canción de Edith Piaf.
Repartimos el libro siguiente que va a ser un homenaje al gran Miguel Delibes, recientemente desaparecido: El camino. ¡Disfrutad con él!

martes, mayo 04, 2010

ONDAS Y ESFERAS


Hola, un nuevo martes nos encontramos en este rincón literario-musical. Hoy estos adjetivos se ejemplifican magníficamente en la pieza que hemos seleccionado, uno de los seiscientos maravillosos Lieder de Franz Schubert (1797-1828), escritos en su desgraciadamente breve existencia. De su primer ciclo, titulado La Bella Molinera D. 795 (1823), que consta de veinte poemas, hemos escogido su segundo Lied, titulado Wohin? (A dónde), composición en la que se ponen de manifiesto ya la maestría de Schubert en la consecución de perfecta contención de material y expresividad en una forma breve, así como la exploración sentimental de la narración y caracteres y su unión con los elementos de la Naturaleza, también protagonistas de cada pieza. La Bella Molinera parte de una tragedia de Paisiello, que, entre 1816 y 1817, se convirtió en una obra colectiva, integrada por versos de distintos poetas. Schubert puso música a veinte de los veintitrés publicados por Wilhelm Müller (1794-1827) en 1821.

La temprana muerte de Shubert impidió que se dieran a conocer la mayoría de sus Lieder, excepto para los asistentes amigos de sus reuniones semanales conocidas como "Schubertiadas", en las que participó y ejerció bastante influencia el cantante Johann Michael Vogl. Las frases balanceadas y la estilización del acompañamiento en su representación del agua del molino ofrecen un cuadro descriptivo esperanzador del amor en la juventud. Un Lied menos escuchado que El Pastor en la Roca o La Muerte y la Doncella, por citar algunos de los más afamados del autor, que, sin embargo, nos invita magistralmente a la reflexión sobre el paso del tiempo y nuestros más hondos sentimientos.


¿A dónde?                                   ¿Será este mi camino?
Oí correr un arroyuelo                  ¿Arroyito, a dónde va?
Entre las piedras de su lecho,        Mi espíritu has extraviado
Deslizándose hacia el valle            Con tu dulce susurrar.
¡Tan fresco, tan claro!

No sé cómo lo decidí,                  ¿Cómo hablo de susurros?
No sé bien quién me invitó            No se oye el agua correr,
A bajar también al valle                 Son cantos de las ondinas
Apoyado en mi bordón.                Que hacen rondas en lo profundo.

Avanzando, descendiendo,           Sus cantos, amigo, y tus murmullos
Siguiendo al arroyo voy,               Alegre voy a seguir
Tan claros son sus murmullos,       Siempre habrá buenos molinos
Tan claras sus aguas son.              A la vera de arroyos claros.


                                                                            Wilhelm Müller.

TEXTOS PREMIADOS EN EL CONCURSO DEL DÍA DEL LIBRO

Como prometimos, vamos a ir dando a conocer poco a poco algunos de los relatos y poemas premiados en nuestro concurso del Día del Libro.
Empezamos con las poesías, las dos del mismo autor, el alumno de 3ºA, Christian Fortuna Vázquez.

BIÓNICO

Blindaré mis alas metálicas,
puliré mi corazón de latón,
tornillos, circuitos mezclados con tuercas,
cuerpo frío y refuerzo de cartón.

Mis ojos brillan, rojos soles en un iceberg de metal,
fibra óptica, retina, memoria artificial.
Cerebro titánico, da qué pensar.
Armatoste andante, chispeante.

Biónicamente alarmante,
mecánicamente perfecto.
Calculadora mental, batidora corporal.
acelerador particular.

Para algunos increíble, ecuación imposible.
Ciborg robótico, nacido del metal.


MAREAS

En la cima de la arena caliente, camino hacia el mar
donde la triste noticia no llega a mí,
incluso estando aquí,
comienza un nuevo día.

El cielo en tus manos, la tormenta en el corazón,
incluso los sueños, incluso los mares,
se rompen con este pulso de unión.
¿Debería ser un nuevo día?

Viendo atardecer se sueña,
regresando a las mareas se refleja,
la orilla delante, el corazón detrás.
Marea primigenia, ¿lo conseguirás?