RELATOS PREMIADOS

Os vamos a dar a conocer algunos de los relatos premiados en el Concurso del Día del Libro.
Aquí tenéis el primer premio, obtenido por Pablo Torres París, alumno de 1º A:

PROFECÍAS SOBRE GUETO

"Ano 8864.Xa non hai pobreza na Terra, nin loucura, nin deformidades. Non hai ninguén que non sexa "perfecto". Todo aquel que teña algún defecto físico, mental, ou simplemente sexa de clase baixa, o mandan para Gueto, o satélite da Terra, antigamente coñecido coma Lúa. Os experimentos fallidos tamén son mandados alí. Para moitos "Gueto" é sinónimo de "inferno", xa que estar nel é horrible, todo o malo atópase alí.

De cando en vez collen un habitante de Gueto, lévano para a Terra e experimentan con el. A maioría das veces non se consegue o efecto desexado, e o mandan de novo para Gueto, puidendo contaxiar graves enfermidades, morrer ao pouco tempo ou volverse coma un animal.

Na Terra a vida é moi diferente. Hai máis recursos, a xente é moito máis feliz. Pero todos están nun equilibrio inestable. Un mal negocio, un accidente que te deixa deforme e, para Gueto. Se quedas sen cartos, danche sete días antes de mandarte ao satélite. E se es deforme, ou pagas un imposto adicional de  millóns, ou a vida feliz acábase.

O mundo non é como antaño, tampouco xeográficamente. Na sétima guerra mundial unha arma nuclear atacou Europa. Quedou destruido o centro da explosión, xunto con gran parte do continente, aínda que sufriu máis África debido á falta de recursos.

Acabada a guerra, ao observar a desolada paisaxe das terras afectadas, os gobernantes dos países crearon a "Política de Riqueza Mundial". Moita xente alegrouse, pensando que a pobreza acabaría e que todos terían cartos, pero non foi así. A pobreza non acabara, só fora trasladada á Lúa, que pasou a chamarse Gueto. As obras para habiltar o satélite duraron trescentos anos. Despois, trasladaron en masa "aos imperfectos" a Gueto, que nuns días pasou a ser a terra coñecida máis habitada. Con todo, a riqueza de todos os habitantes de Gueto non chega á centésima parte do máis pobre da Terra. Porque a xente que vai a ese inferno non pode levar nada seu. Polo tanto, o único que teñen é o que atopan alí, que ademáis, os da Terra soen quitarllo por pouco valor que teña.

Gueto dende lonxe é fermoso. Dende preto, un inferno. Un inferno que os seus habitantes teñen que sufrir ano tras ano, mes tras mes, minuto tras minuto ao longo das súas vidas."