Hoxe é o Día de Rosalía de Castro, data constituída en coincidencia co día do nacemento da nosa escritora. Todos sabemos xa a relevancia que tivo esta autora na recuperación da nosa lingua. Desde aquí imos apoiar este día coa publicación no noso blogue dun dos seus poemas.
Se queredes escoitar a versión musicada que deste poema fixeron Luz Casal e Carlos Nuñez, premede aquí
Cando penso que te fuches,
Negra sombra que m'asombras,
Ô pe d'os meus cabezales
Tornas facéndome mofa.
Cando maino qu'ês ida
N'o mesmo sol te m'amostras,
Y eres a estrela que brila,
Y eres o vento que zóa.
Si cantan, ês tí que cantas,
Si choran, ês tí que choras,
Y-ês o marmurio d'o rio
Y-ês a noite y ês a aurora.
En todo estás e ti ês todo,
Pra min y en min mesma moras,
Nin m'abandonarás nunca,
Sombra que sempre m'asombras.
Se queredes escoitar a versión musicada que deste poema fixeron Luz Casal e Carlos Nuñez, premede aquí
1 comentario:
Moitas grazas á persoa que copiou aquí o poema tal como Rosalía o escribiu, odio que se supriman os apóstrofes e outros elementos utilizados polos clásicos da Lingua. Antonia.
Publicar un comentario