viernes, enero 08, 2016

CLUB DE LECTURA XUVENIL 2º CICLO. CLUB DE POESÍA



Crimos deixar moi atrás o 25 de novembro. Mais, todos os días son 25 N. Neste comezo de ano temos xa dúas vítimas por mor da violencia machista. 

Deixámosvos, en primeiro lugar,  este poema de Carla que nos convida a todas e, nunca mellor dito, a todos, a berrar: Basta xa! 

¿En serio? ¿Esto es amor?
No me lo creo.
Pus el amor debería ser verlo y correr hacia él,
que tus miedos y dudas se despejen en el calor de su mirada
y que al oír su voz sólo sientas cariño en sus palabras.
El amor no debería ser algo como esto, 
que ni siquiera puedo llamar nuestro porque al parecer sólo existes
tú y tú sólo importas. ¿Yo? Un cero a la izquierda
que estorba. No debería sentir miedo al verte, 
porque eres un cobarde, aunque se sobreentiende.
¿Qué clase de persona puede hacer daño 
a la que supuestamente ama?
No sólo con la fuerza sino también con la palabra.
¿Qué clase de persona eres tú? Que tan creído te lo tienes
como para minar mi confianza, 
como para despreciar mis actos y palabras.
¿Esto es amor? ¿En serio?
Definitivamente no.
No puede ser que un hombre trate así de mal a una mujer.
Por eso, ahora mismo, ¡ya!, todos y todas debemos gritar basta 
para que esta injusticia no cause más desgracias. 


E coma sempre, unha no cravo e outra na ferradura, e aí vai a intervención vitalista de Lara sobre o poema No te detengas de Walt Whitman, o CARPE DIEM para as loitadoras e os loitadores cotiáns. 

No dejes que termine el día sin haber crecido un poco,
sin haber reído algo, sin haber aumentado tus sueños.
No te dejes vencer por el desaliento.
No permitas que nadie te quite el derecho a querer
que es casi un deber.
Aprende de lo malo y continúa con lo bueno.
No dejes de creer que un buen libro
sí puede cambiar tu vida.
Pase lo que pase nuestra esencia está intacta.
Somos seres llenos de amor y cariño.
La vida es infierno y cielo.
Nos ayuda, nos lastima, 
nos enseña
personajes
de nuestra propia historia.
Que aunque no queramos
a lo largo de nuestra vida:
creamos una novela.
No dejes nunca de soñar,
Porque los sueños son eternos.
No te dejes vencer por la vagancia
levántate y brilla.
No toda la gente sabe vivir.
No te abandones.
Corre.
"Sonría y levante la cara"
decía un fotógrafo.
Valora las cosas pequeñas
ya que pueden ser las que marcan
la diferencia. 
Pero no podemos ir contra un tornado.
Si vamos, nos derriba.
Aprende de las caídas.
Disfruta de las victorias.
Vive la vida como si 
no hubiera mañana. 
Piensa que en ti está el futuro
y encara la vida con voluntad y sin miedo.
Aprende de los mejores.
Las batallas de quien nos defendían en las guerras,
de nuestro "militares muertos"
Ya que dieron todo por la patria:
los "militares vivos"
Que luchamos batallas a diario.


Gozade coa poesía!

No hay comentarios: